Candy Lies

başlığı daha önce başka bi yazımda kullanmış olabilirim ve fakat günün anlam ve önemine bu kadar uyan saat itibariyle çağrışımlarını beğenmediğim madonna - hard candy var bi de.

i-na-nılmaz gloomy bi ankara sabahına uyanmanın bayramın ilk gün coşkusuyla karışık şeker pembesi mutluluğu önermesi ilk bakışta her ne kadar zorlama bi deli saçması gibi gelse de değil. bayramın neş'esi ve sayirin çok uzun yıllardır umrumda olduğunu söyleyemem, ki olsaydı bile şu sıra cidden can cekişmekten öteye gitmezdi. kuvvetle muhtemel en son 5-6 yaşlarında sonuna kadar yaşadığım bayram heyecanları, 23 sene sonra bugün hayatın hiçbir zaman bayram olamayacağı bilinciyle karışıp garip bi his çıkarmış ortaya. huzursuz değilim, hatta her şeye rağmen sabah ilk iş aileme sarılıp yanımda olmayan kısmına telefon etmekten mutlu oluyorum. bi de tüm gün kalıp kalıp çukulata yemek istiyorum.

resim altı iyi bayramlar mesajı veremiyorum şu an malum, sevgiyle..