Jamie & Jamie & I & The Others

[What's it like to live in a male-dominated, female-oriented, underestimated and overrated planet-like kindergarten full of insecure homo-effing-phobics!?]

Dün gece izlediğim Shortbus isimli şaheser ister istemez bu soruyu sorduruyor bünyeye. Kimine göre bildiğimiz hardcore porn, bazılarına göre softcore drama, pek azına göre de fairytale tadında bi love story/ "easy-to-relate self-story" olarak tanımlanabilir. John Cameron Mitchell'in dehasına laf edebilecek olan beri gelsin demek isterim zaten. Hedwig and the Angry Inch'i izledikten sonra bi süre kendime gelememiştim. Shortbus'ın yarattığı etki de aynı şiddette diyebilirim. İki film birlikte değerlendirildiğinde oturulup hakkında itinayla düşünülmesi gereken bi mesajlar silsilesi çıkıyor ortaya.

Her şeyden önce "insan" olmak önemlidir mesela, toplumdaki roller ne olursa olsun istediği/hakettiği hayatı yaşamalıdır insan dediğin. Önyargıları bir kenara atıp herkesi aynı görebilmelidir, göremese de denemelidir en azından. En yakınında olan (lar) ın da sürekli eleştirdiği, beğenmediği ve hatta tiksindiği kimse (ler) den olabileceğini düşünüp ona göre takınmalıdır tavrını. Fark yaratmalıdır, yarattığı farkı gösterebilmelidir. Korkularıyla yaşamayı öğrenip başkalarını da korkutmaktan vazgeçmelidir. Hayatın sadece bi tercihler bütünü olmadığını idrak etmelidir. Zorlandığı anda algılarını açıp anlamaya çalışmalıdır, aksi takdirde insan olmanın ne gibi bi özelliği olabilir ki! -herhangi bi özellikten bahsetmek mümkünse tabi-.

Klişe/kalıp/öğreti/dayatma/gelenek/inanç (ne derseniz deyin) vazgeçmeli bunlardan kısacası. Herkesin her şey hakkında bi fikri var, lakin mevz-u bahis fikirlerin aslında kime ait olduğu gayet meçhul..

[I am just A person on my own]

* Tell me what color you are..
- A rainbow, I would say..
* And..your OWN color?
- ...
* It shouldn't be that hard..
- ...
* ...
- Blue..!